Etkinlikler

halka sanat projesi & Arthere İstanbul işbirliğiyle

Beklenmeyen Dokunuş’ta Sevda Bad, Batı sanat tarihi üzerine aldığı eğitimden ve bireysel araştırmalarından yararlanarak Minimalizm çizgisine yakın ancak ona sıkı sıkıya bağlı kalmamayı hedefleyen bir dizi iş sergiliyor. 

Azaltma, sadelik, düzen ve armoni peşinden giden 20. yüzyılın bu önemli sanat akımını geliştiren ve izleyen sanatçılar, rafine bir sanatı ve gerçeği yeni bir düzlemde aradılar. Resim, tasarım, tiyatro ve mimari gibi pek çok alanda deneyimlenen minimalist yaklaşım, malzeme çeşidinden renk kullanımına kadar her unsurda mümkün olan en dar aralığı tercih etti. Son derece sade ve saf şekiller ve formlarla kendi gerçeğini yarattı.

Beklenmeyen Dokunuş’ta Sevda Bad, tekrara dayanan geometrik şekilleri, minimal renk kullanımını, formlar arası geçişte keskin hatları yeğledi. Odağını, estetik değerlere, kurguladığı biçimlere ve dokulara verdi. Bunu yaparken minimalist gelenekte olduğu gibi bir soyutlamaya giderek duygusal ifadeleri resmin dışında bıraktı. 

Çıkış noktasını buradan almakla beraber Sevda Bad minimalizmde öncelenmeyen hatta tercih dışı bırakılan bir eksene yöneldi. Kumaş üzerine elle işlediği iplik, boncuk ve benzer nesnelerle el işçiliğini ve sanatçı dokunuşunu üretiminin merkezine taşıdı. El becerisi ve ustalık isteyen üretim modelinden uzak duran ve bunu yeri geldiğinde endüstriyel işleyiş ve seri üretimle değiştiren minimalizmin aksine Beklenmeyen Dokunuş, sanatçının elinin işlevini her an görebildiğimiz bir dizi işten oluştu. Bu yüzden minimalist rotadan gönüllü olarak şaşmayı ve şaşırtmayı tercih etti.

Bu hamleye bir anlamda Bauhaus’un sanatla zanaatı birleştiren yaklaşımına yakınlık olarak bakabiliriz ancak Bad’ın belki ilk başta kendisinin bile fark etmediği özgünlüğü, Bauhaus’un işlevselliğe verdiği önemden uzak durması oldu. Bad bunun yerine Beklenmeyen Dokunuş’ta malzeme tercihleri ve el işçiliğinin katkısıyla bu toprakların kültürel dokusundan, folklorundan ve el emeğinden beslenen bir seri ortaya çıkarttı.