"Haritalarımız yıllar geçtikçe başkalaşır: Sadece hayatımızdaki dakikalarla değil, okuduğumuz okul, yaşadığımız ev, oynadığımız park, işyerimiz, inancımız vb. ama bunların tümü kişisel deneyimlerimizle başkalaşıyor. Bunun gibi, haritadaki yerler orada deneyimlediklerimize dayanarak sembol ve anlamlara bağlanıyor. Bir kesişimler ağı, zihnimizi kazıyan görünmez bir şey ve hatıra fotoğraflarında, otobüs biletlerinde veya kahve fişlerinde görünür hale geliyor. Bize bile okunaksız olan bir harita, onunla günlük hayata bağlı olduğumuz pek çok  kaderi öngörebiliriz, yerler ve insanlar hayatımızın rotasını değiştirebilir,yakın ve uzak geçmişimle bağlantılı olan her ipucu, çocukluğumuzdan, genç yaşlarımıza, yetişkinliğimize, aşklarımıza, okumak veya çalışmaya, bir geleceğe bir an bakarak birtakım bilinmeyen olasılıkların bir karmaşası olarak gözlerimizde belirmesi. Her günkü yaşamımızdaki mekanlar ve insanlarla ilişkiler daha önce hayal etmediğimiz biçimlerde hayatımızı oldukça değiştirebilir." Bu şekilde işiyle mekanlar ve insanların antropolojistine dönüşmek ister. "Benzin istasyonları, otoyol kafeteryaları, boş meydanlar, otoparklar, banliyö sokakları, eski fabrika binaları, kartpostal manzaraları – hepsi bir ruha sahip, eğer onu görmeyi öğrenebilirsen." Berti’ye göre olay doğru yerden bakmakta. 

 

Proje ikiye bölünmüştür: 

1-Bir takım yabancılarla sosyal ağlar aracılığıyla iletişime geçerek Berti, onlar için duygusal bir değeri olan kendi ilçelerine götürüp rehberlik yapmalarını, etrafı göstermelerini soracağı veya bir seyahatname tasarlamalarını ve seçimlerini sebepleriyle açıklamalarını isteyeceği bir ön hazırlık süreci. 

2-Rezidans programı süresince  rehberliğinin bakış açılarını yansıtmayı amaçlayan fotoğraflar çekmeyi ummaktadır. Bir yabancıya kamerayla bir şeyler anlatmaya ne kadar hazırız? Her günkü görüşümüz hislerimizle nasıl bağlantılı? Francesco Berti, projesini yürüten bu soruları halka sanat projesi’nde geliştirmeyi amaçlamaktadır.

 

http://www.francescoberti.com/